Dé bewegingen van gisteren waren die van de euro en de staatsobligaties: na de
teksten van Draghi daalde de euro met zo’n cent en daalde de 10-jaars Duitse
rente met zo’n 4 basispunten. De reden: hoewel er nog niet verlaagd was –
als verwacht- werden de teksten toch uitgelegd als een opmaat tot verlaging,
en wel van de deposito-rente naar negatief:

“ECB
mulls negative rates as Europe’s economic crisis deepens – The European
Central Bank has slashed its eurozone growth forecasts and warned that
recession will drag on into the middle of next year, sending the euro
plunging below €1.30 to the dollar. Mario Draghi, the ECB’s president, said
the governing council had discussed a cut in overnight deposit rate to below
zero for the first time, and was "operationally ready" to do so if needed.
The comment sent the euro into a nosedive, dropping from $1.3075 to $1.2950
in just two hours. "A negative deposit rate is the mother of all sell
signals for a currency," said Hans Redeker, currency chief at Morgan
Stanley.”

Verder zorgde de Berlusconisoap in Italie voor wat onrust, maar de Italiaanse
president Napolitano probeerde de boel te sussen: "There
are pre-election tensions," said Giorgio Napolitano, Italy’s president, who
as head of state is the person who decides whether to disband parliament. He
urged international observers not to be shocked by what he suggested were
Italian politics as usual.”

Somber nieuws uit Duitsland

Vanochtend is het economische nieuws ook redelijk somber te noemen: de
Bundesbank heeft zijn verwachtingen
flink neerwaarts bijgesteld
en geeft als belangrijkste reden aan: “The
main drags are not only the adjustment recessions in some euro-area
countries but also the slowing of the global economy. Nonetheless, in its
latest projection the Bundesbank does not foresee a protracted slowdown but
instead anticipates a return to a growth path soon. This is predicated on
the assumption that the global economy regains momentum and the euro-area
reform process progresses further.”

Qua risico schotelt de Bundesbank ons ook een keurige enerzijds / anderzijds
voorspelling voor:
“ The balance of risks is on the downside. If global economic growth falls
short of expectations or the debt crisis intensifies in some countries,
growth will probably fall below the baseline assumption. “But it is also
quite conceivable that the euro area will recover sooner and the world
economy will accelerate faster than assumed in this projection. In this
case, the German economy may be expected to utilise the additional growth
opportunities”, Bundesbank President Weidmann added.”

Opvallend is de feitelijke acceptatie dat we in een ‘adjustment recession’
zitten – vanochtend wederom bevestigd door een werkgelegenheidsrapport:
“Monster Employment Index Europe Declines 4% Year-Over-Year -- The Monster
Employment Index Europe reports a fourth consecutive month of annual
decline, recording a four percent decrease in online hiring over the year in
November”

En kennelijk geloven ze in Duitsland dat al die ellende noodzakelijk is. In
heel Duitsland? Nee, er is één econoom die moedig weerstand biedt aan die
gekte:
“For the past year, as Chancellor Angela Merkel struggled to forge a
euro-crisis solution that will pass muster with German voters, Bofinger, a
58-year-old economics professor, has been a leading voice among her economic
opposition, Bloomberg Markets reports in its January issue. Where Merkel has
preached austerity, Bofinger has called for stimulus; where she has demanded
fiscal responsibility from debtor nations, he has pleaded for collective
liability among all members of the single European currency. […] Bofinger
says Germans rarely acknowledge how they have benefited from the euro: As a
strong export-led, creditor economy joined to weak debtor nations elsewhere
in the euro zone, Germany has enjoyed lower exchange rates and record-low
interest rates. “We’ve had the advantage of a five-star economy with a
three-star exchange rate,” he says.”

Het blijft vreemd dat het een gangbare verklaring voor de houding van de
Duitsers t.a.v. monetair beleid is dat ze een permanente inflatieangst
hebben vanwege de hyperinflatie in de jaren twintig en dat dat het enige is
wat bestreden moet worden. Waarom zijn ze de grote depressie van de jaren
dertig, het grote gevaar van deflatie, dan vergeten? En ze zouden dan toch
meer empatie moeten hebben voor landen die economisch onderdrukt worden?

Maar goed, het hoort bij de Duitsers en sommigen hebben er hier ook last van:
de Nederlandse 2-jaars rente noteert negatief, de ECB en Bundesbank zien de
groei afzwakken, de
inflatie daalt
, de werkloosheid in Europa staat op ongekende hoogtes, de
armoede in Nederland neemt toe, de vraaguitval is overal zichtbaar, maar wat
lezen we in de Telegraaf? “ECB plaatst inflatiespook voor jaren op de
agenda” Dhr Eijffinger maakt zich weer eens zorgen over problemen die we nu
niet hebben, die er niet snel zitten aan te komen, en die totaal
ondergeschikt zijn aan de echte problemen van het hier en nu.

Ten slotte is het voor beleggers zeer goedkoop om zich te verzekeren tegen die
gevaren, omdat de markt ze totaal, maar dan ook totaal niet inprijst.

Jacob Jurg is verbonden aan AFS en
verantwoordelijk voor nieuws en research. De informatie in deze column bevat
geen individueel beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen van bepaalde
beleggingen.

Meer
artikelen van Jacob Jurg

Volg de markten op Z24 Beurs

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl